به نقل از «خبرگزاری برنا»

وجود فرصت های بکر و نهفته در تهران برای سرمایه گذاری در حوزه هوشمندسازی/توسعه نوآوری در شهر نیازمند نقش آفرینی تمام ذینفعان است 

تاریخ انتشار: ۱۲ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۰۰۱۲۵۹

به گزارش گروه اجتماعی برنا؛ در متن سخنرانی پیروز حناچی این چنین آمده است: «به عنوان شهردار تهران مراتب احترام خود را به سازمان توسعه صنایع سازمان ملل (UNIDO )برای برگزاری کنفرانس” Cities for BRIDGE 0.4” با تمرکز بر اتصال شهرها در انقلاب صنعتی چهارم، اعلام می کنم. ارائه پیش رو به معرفی رویکرد شهرداری تهران در حوزه نوآوری در برنامه تهران هوشمند پرداخته و به 4 بخش اصلی تقسیم شده است؛ در بخش اول، دیدگاه کلی نقش نوآوری در اداره شهرها و توسعه اکوسیستم شهر هوشمند مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در بخش دوم به معرفی زیست بوم نوآوری در ایران و تهران خواهیم پرداخت. بخش سوم، به برنامه هدایت نوآوری در تهران هوشمند (اینوتهران) اختصاص یافته است و در نهایت در بخش چهارم، به بیان فرصت های همکاری پرداخته شده است.  همه ما در اداره شهرهایمان چالش هایی داریم، از آلودگی هوا گرفته تا ترافیک یا اتلاف انرژی .برای حل این چالش ها ما به راهکارهای جدید و برخاسته از نوآوری نیاز داریم. با راهکارهای قبلی نمی توان شهرهای جدید را اداره کرد. این نوآوری هم در لایه عملیاتی و ارائه خدمات به شهروندان باید اتفاق بیفتد هم در لایه استراتژیک و سیاستگذاری جهت ایجاد بستر توسعه نوآوری در شهر. توسعه نوآوری در شهر، نیازمند نقش آفرینی تمام ذینفعان است. شهروندان، استارتاپ ها، دانشگاه ها، شرکت های کوچک و متوسط، کارآفرینان و گروه های اجتماعی، همگی در توسعه نوآوری در شهر سهیم هستند و برای هر بازیگر، باید استراتژی مناسب تدوین و عملیاتی کرد. در تعامل با این بازیگران باید نهایتاً فرصت های مناسبی در اختیار استارتاپ ها و کسب و کارها قرار گیرد تا امکان خلق ثروت و نوآوری مهیا شود. کشور ایران دارای زیست بوم نوآوری گسترده ای است و تعداد قابل توجه دانشجویان و فارغ التحصیلان دوره های کارشناسی ارشد و دکتری تخصصی، شرکت های دانش بنیان، شتاب دهنده ها، شرکت های سرمایه گذاری خطرپذیر و پارک های علم و فناوری همگی باعث ایجاد یک اکوسیستم قدرتمند و توانمند در حوزه نوآوری در ایران شده است. تهران میزبان نزدیک به نیمی از زیست بوم نوآوری در ایران بوده و فاصله آن با شهرهای بزرگ دیگر در ایران نیز بسیار زیاد است که این شهر را علاوه بر پایتخت سیاسی، به پایتخت نوآوری ایران نیز تبدیل کرده است. برای مثال، ما حدود 3500 شرکت دانش بنیان در ایران داریم که نیمی از آن ها در تهران مستقر هستند. گرچه تحریم های ظالمانه، محدودیت هایی را برای ملت ایران فراهم کرده است، اما فرصت های قابل توجهی را برای رشد و گسترش کسب و کارهای دیجیتالی محلی فراهم کرده است. ارائه دهندگان سرویس دیجیتال بین المللی دارای معادل های متعدد و البته موفقی در ایران هستند که خدمات مشابهی را به کاربران ارائه می دهند و تعداد کاربران قابل توجهی را نیز جذب کرده اند.  در چشم انداز تهران هوشمند ، تهران شهری است برای همه با سطح کیفیت زندگی روزافزون بر مبنای توسعه مشارکت های شهروندی، عمومی و خصوصی و جایی برای زندگی سلامت و شاد، با رفت و آمد روان و زیرساخت های یکپارچه که برخوردار از مدیریت شهری کارآمد و اقتصادی پویاست .برای رسیدن به این چشم انداز، 8 برنامه در دستور کار قرار گرفته است که حوزه های متعددی مانند حمل و نقل هوشمند، محیط هوشمند، شهروند هوشمند و خدمات دیجیتال شهروندی را دربرمی گیرد که یکی از مهم ترین این برنامه ها، برنامه نوآوری تهران هوشمند یا همان (اینوتهران) است. برنامه اینو تهران یکی از محورهای اصلی برنامه تهران هوشمند است که با هدف ایجاد یک زیست بوم نوآوری شهری در جهت حل چالش های شهر تهران ایجاد شده است. این برنامه شامل 11 زیربرنامه است که بر ابعاد مختلف زنجیره نوآوری شهری اثرگذار است؛ سطح اول اقدامات شهرداری تهران مشتمل بر به کارگیری پلتفرم شهروندی نوآوری باز «باهم» به منظور جمع آوری چالش ها و مسائل شهری و بهره برداری از ایده ها در برنامه ریزی و توسعه شهری، راه اندازی و توسعه مراکز زندگی هوشمند برای مشارکت کاربران در توسعه نرم افزار و زیرساخت های موردنیاز برای آن در ایستگاه های مترو پرتردد و آزادسازی APIها و برگزاری مسابقات برنامه نویسی هکاتون برای استفاده توسعه دهندگان اپلیکیشن های شهری است.  سطح دوم برنامه اینو تهران شامل معرفی نیازمندی های فناورانه و نوآورانه شهرداری تهران طی رویدادهای منظم و راه اندازی مرکز آزمون تهران هوشمند (testbed )برای توسعه پروژه های مقیاس پذیر شهر هوشمند است. سطح سوم این برنامه شامل راه اندازی ایستگاه تهران هوشمند در راستای توسعه محصولات و خدمات نوآورانه شهری است. سطح چهارم این برنامه از دو بخش ایجاد و توسعه هاب های نوآوری و ایجاد صندوق فناوری و نوآوری شهری با مشارکت سازمان های عمومی خصوصی طرح ریزی شده است و در نهایت، در سطح پنجم این برنامه، اجرای پروژه های شهر هوشمند به صورت آزمایشی (PoC )و همچنین ایجاد و توسعه مناطق و محله های هوشمند در سطح تهران قرار گرفته اند. هدف ما در تهران هوشمند، تبدیل تهران به بستری برای انجام فعالیت های هوشمندسازی با کم ترین ریسک و مبتنی بر نیازهای واقعی شهر و شهرداری تهران است و می خواهیم با اجرای 100 طرح هوشمندسازی، مفهوم شهر به عنوان پلتفرم نوآوری را اجرا کنیم. معرفی نیازمندی های فناورانه و نوآورانه شهرداری تهران، بخشی جدی در برنامه اینو تهران است. تاکنون 3 رویداد در حوزه های مدیریت پسماند، ایمنی و آتش نشانی و داده های مکان محور برگزار شده است و نیازهای فناورانه شهرداری برای شرکت های نوآور تشریح شده است .آزادسازی داده ها و APIها بخش مهم دیگری از برنامه اینو تهران است. تهران در این مورد پیشرو بوده است و در این راستا و برای افزایش استفاده از APIها برای توسعه اپلیکیشن های نوآورانه شهری، تاکنون دو ماراتن برنامه نویسی (تحت عنوان هکاتون) برگزار شده است که در هکاتون دوم، تعداد زیادی API در اختیار تیم های استارتاپی برای ارائه خدمات نوآورانه قرار داده شده است.  راه اندازی مراکز فناوری شهری در راستای حمایت از استارتاپ های نوپا در حوزه مدیریت شهری و فناوری های نوین، بخشی مهم دیگری از برنامه اینو تهران در زمینه حمایت از زیست بوم نوآوری است. این مراکز عمدتا با همکاری پارک های علم و فناوری و مراکز دانشگاهی و پژوهشی راه اندازی شده و خواهند شد. اولین نمونه از این مراکز در ماه می سال جاری به بهره برداری رسید و اولین محصولات حاصل از آن در ماه های گذشته جهت استفاده در بخش های مختلف شهرداری تهران به تولید رسیده است.  فرصت های بکر و نهفته هوشمندسازی در کلانشهر تهران، فرصت های خوبی برای سرمایه گذاری در پروژه ها و تعریف همکاری های مشترک در این زمینه ایجاد کرده است و من به عنوان شهردار کلانشهر تهران و رئیس شورای راهبردی تهران هوشمند، آمادگی خود را برای همکاری در زمینه های مختلف به تمامی شرکت کنندگان در این نشست اعلام می کنم. در پایان، از تمامی فعالان و علاقه مندان به حوزه های متعدد شهر هوشمند برای حضور در رویداد «هفته تهران هوشمند» که از سوم تا دهم دسامبر سال جاری برگزار خواهد شد، دعوت می کنم.   

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: ترافیک حمل و نقل سرمایه گذاری شهروند علم و فناوری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۰۰۱۲۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

غفلت در بهره‌برداری از میادین مشترک نفت و گاز، چه بر سر آینده اقتصاد می آورد؟

به گزارش خبرآنلاین منابع نفت و گاز محدودند و هر روز هم از میزان‌شان کاسته می‌شود و از سوی دیگر، سوخت‌های فسیلی به واسطه تأثیرات سوئی که بر زیست‌بوم کره زمین می‌گذارند، اگر جایگزین مطمئنی برای‌شان پیدا شود، جایگاه و ارزش خود را در صنعت و اقتصاد جهان از دست خواهند داد؛ چنان‌که امروز شاهد گسترش سوخت‌های پاک و انرژی‌های سبز هستیم؛ ازاین‌رو حتی این احتمال وجود دارد که زودتر از آنکه منابع نفت و گازمان تمام شود، بی‌ارزش و بی‌مشتری بماند.

روزنامه شرق نوشت: پس چاره چیست و چه باید کرد؟ خرج‌کردن منابع و سرمایه‌های ملی در کشور به چنان مرز بحرانی رسیده که دیگر قطعا زمان و فرصت نداریم که چرخ را از نو اختراع کنیم و نسخه‌های بی‌مایه و فاقد پشتوانه اجرائی و عملیاتی ارائه دهیم. تنها گزینه پیش‌رو، گام‌زدن در مسیر تجربه‌های امتحان‌ پس‌داده و به ثمر نشسته است. تجربه همان‌هایی که مانند ما منابع خدادادی دارند، چه در داخل کشورشان و چه در میادین مشترک؛ اما با نگاهی متفات، درآمدهای حاصل از فروش نفت و گازشان را در عوض هزینه‌کرد برای بودجه‌های جاری به کانال‌های سرمایه‌گذاری هدایت‌ کرده و امروز، فصل خوشه‌چینی‌شان رسیده؛ کشورهایی مانند نروژ یا همسایگانی مانند امارات و قطر.

نفت و گاز برای این کشورها سرمایه ملی بوده، سرمایه را سرمایه‌گذاری کردند و هزینه‌های‌شان را هم از کنار همان سرمایه‌گذاری‌ها تأمین می‌کنند؛ نگاهی که شاید در کشور ما با راه‌اندازی حساب ذخیره ارزی و بعد هم صندوق توسعه ملی گام‌های نخستینش برداشته شد؛ اما از همان گام نخست و قدم اول فراتر نرفت؛ چراکه این مهم، نیازمند عزمی ملی و خواستی همگانی است؛ اینکه منابع ملی را به کانال سرمایه‌گذاری هدایت کنیم تا حق آیندگان را هم حفظ کنیم و سهم آنها را هم پیش‌خور نکنیم، نیازمند همراهی و همگامی همه سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران و مجریان است.

صندوق توسعه ملی در مدت قریب به سه سال گذشته سعی بر آن داشته تا این مفهوم را برای تمام ارکان اقتصادی کشور تبیین و تفهیم کند که کارکرد و اساسنامه این صندوق، ایفای نقش در کسوت یک صندوق بین‌نسلی است تا منابع ملی را سرمایه‌گذاری کرده، خلق ثروت و ارزش کند و در نهایت، هم ساکنان امروز و هم اهالی فردا را منتفع سازد؛ اما نه‌تنها شاهد همراهی و همگاهی نبوده؛ بلکه تمام انرژی و ظرفیت‌هایش را صرف آن کرده تا سنگ‌هایی را که پیش پایش نهاده‌اند، بردارد؛ آن‌هم برای آینده فرزندان این سرزمین. افق روشن صندوق توسعه ملی که با عنوان حکمرانی نوین مطرح شد و چشم‌اندازش وصول مطالبات ملی و معوق و هدایت در راستای ارزش‌آفرینی برای مردم ایران بوده، امروز به جنگی فرسایشی بدل شده است‌.

و اما در میانه این کشمکش، آنچه ذبح می‌شود، منفعت مردم ایران ‌ است و بدون‌تردید برنده بازی، همسایگانی هستند که از تعلل و بی‌عملی ما سود می‌برند؛ سرمایه‌گذاری صندوق توسعه ملی در میادین مشترک نفت و گاز به منظور افزایش برداشت از منابعی که همسایه با تمام توان و ظرفیت از آن برداشت می‌کند، فرصت طلایی برای خلق ثروت و افزایش سرمایه و منابع ملی بود؛ فرصتی که با تنگ‌نظری و بخشی‌نگری به اضمحلال رفت و تنها کشورهایی را که با آنها میادین مشترک داریم، شادمان کرد.

کشوری مانند قطر که میدان گازی پارس جنوبی را با ما به اشتراک دارد، نه‌تنها با تمام توان و ظرفیت در حال برداشت است؛ بلکه همواره و هرروزه سرمایه‌گذاری در این میدان را افزون می‌کند تا کاهش افت فشار در پی برداشت‌ مستمر، حجم تولید و صادرات‌شان را کاهش ندهد؛ اما ما در این سوی مرز تنها اقدامات آنها را به نظاره نشسته‌ایم و قدم از قدم برنمی‌داریم. بحمدالله توجیه‌ها و بهانه‌ها جور است: کشور در شرایط تحریم است و توان سرمایه‌گذاری تازه را نداریم و الخ... . اما صندوق توسعه ملی دقیقا در چنین شرایطی طرحی را ارائه داد که حجم بالایی از سرمایه‌ها را به میادین مشترک نفت و گاز گسیل می‌کرد و حاصلش افزایش برداشت درخورتوجه از میادین بود که هم سرمایه ملی را افزون می‌کرد و هم با پرداخت سهم دولت، گشایشی ایجاد می‌کرد و مرهمی می‌شد بر اقتصاد ملی؛ اما حیف و صد حیف که منفعت ملی فدای بخشی‌نگری شد.

23302

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901962